از دست دادن والدین به عنوان مظهر دلبستگی ، عواقب بلند مدتی برای کودکان دارد . وقتی والدی ( پدر یا مادر) می میرد ، احساس امنیت کودک و سرپرستی شدن تهدید می شوند . مرگ خواهر یا برادر نه تنها کودکان را از روابط عاطفی صمیمانه محروم می کند بلکه اغلب برای اولین بار آن ها را آگاه می سازد که خودشان نیز آسیب پذیر هستند . کودکانی که به خاطر فقدان خانوادگی سوگوارند . از گریه کردن مکرر ، مشکل تمرکز کردن در مدرسه ، مشکلات خواب ، سردرد و نشانه های جسمانی دیگر چند ماه تا چند سال بعد از مرگ ، خبر می دهند . هم چنین تحقیقات نشان می دهد که افسردگی خفیف مداوم ، اضطراب و پرخاشگری شایع هستند . در عین حال بسیاری از کودکان می گویند به طور فعال تماس ذهنی با والد یا خواهر برادر از دست رفته را حفظ می کنند و به طور منظم تاثیر مرگ پدر و مادر روی کودک و با آن ها حرف می زنند . در پیگیر بعد از 7 تا 9 سال بعد از مرگ خواهر یا برادر ، فکر کردن به او حداقل روزی یک بار شایع بود . این تصورات ذهنی که گاهی بزرگسالان داغدیده نیز از آن خبر می دهند ، به کنار آمدن با فقدان کمک می کند .
