کودکانی که دچار مشکلات بینایی هستند در مقایسه با کودکان عادی در تمام جنبه های رشد تاخیر زیادی دارند و با افزایش سن این فاصله با افراد عادی بیشتر نیز می شود . کم بینایی از دو نظر بر رشد کودک تاثیر می گذارد :
مشکلات رشدی کودکان نابینا : در نوزادان دارای نقص بینایی رشد حرکتی و مهارت های حرکتی درشت و ظریف دیرتر به دست می آید برای مثال کودکان عادی در 12 ماهگی می توانند بدون کم راه بروند ولی کودکان کم بینا شاید تا 20 ماهگی هم راه نیفتند .
این نوزادان برای مشخص کردن محل دقیق اشیا به صداها متکی هستند و تا زمانی که " دسترسی به کمک صدا " کسب نشده باشد این نوزادان انگیزه ای برای حرکت کردن ندارند . نوزادان کم بینا هم به دلیل عدم اطمینان به خودشان و هم به دلیل مراقبت زیاد والدین به دلیل جلوگیری از صدمه دیدن ، محتاطانه حرکت می کنند و این امر رشد حرکتی را بیشتر به تاخیر می اندازد.
