اختلال شخصیت فردی خود نوعی اختلال شخصیتی است که متعلق به نوع اختلال شخصیت B است. ویژگی اصلی آن، خودآگاهی و نیاز به تحسین است. در زیر برخی از ویژگی های اختلال شخصیت خود آموز وجود دارد.
ویژگی های اختلال شخصیت خودشیفته
دل مشغول خواب در مورد موفقیت، قدرت و زیبایی است.
آنها معتقدند که آنها عالی، استثنایی یا منحصر به فرد هستند و آنها انتظار دارند که دیگران آنها را به این طریق تایید کنند. آنها احساس می کنند که فقط افراد با مقامات استثنایی یا ارشد می توانند آنها را درک کنند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیتی خودخواه باید بیش از حد تحسین شوند.
برای مثال او شایستگی و شایستگی فراوانی دارد؛ از او انتظار اطاعت بی قید و شرطی برای او و یا هنگامی که او با ناامیدی بزرگ به محل برمی گردد، اگر دیگران مالکیت خود را حسادت نکنند، شگفت زده خواهد شد.
مردم برای بهره برداری از دیگران برای دستیابی به اهداف خود مورد سوء استفاده قرار می گیرند.
برای مثال، عدم همدلی، او نمی خواهد احساسات و نیازهای دیگران را تایید کند، تمایل دارد مشکلات خود را دقیق تر توضیح دهد، اگر چه او نمی فهمد، دیگران احساسات و نیازهای خود را دارند، و وقتی دیگران در مورد مشکلات و مشکلاتشان صحبت می کنند، آنها تحقیر و خسته کننده هستند.
این به خاطر آسیب به کلمات دیگران، به عنوان مثال، در مقابل بیمار، از نظر سلامتی صحبت می کند. او اغلب دیگران را عصبانی می کند یا فکر می کند دیگران از او حسادت می کنند. موفقیت ها، دلخوشی ها یا امتیازات دیگران را حس کن، و احساس می کند که او بیشتر از این موفقیت ها شایسته است.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودخواهانه رفتار و نگرش های متکبر، آرامش و مهارت دارند.
